Аристид Доватур. Платон об Аристотеле. Том 3. № 1. 2018

Информация о публикации

Платон об Аристотеле
Название на языке публикации: Платон об Аристотеле
Автор:
Аристид Доватур
1897–1982. Известный советский филолог-классик и историк, доктор филологических наук, профессор Ленинградского государственного университета.
Подготовка текста к публикации:
Олег Ноговицин
Кандидат философских наук, доцент, старший научный сотрудник Социологического института РАН Федерального научно-исследовательского социологического центра Российской академии наук.
Адрес: ул. 7-я Красноармейская, д. 25/14, 190005, Санкт-Петербург, Россия.

Александр Синицын
Кандидат исторических наук, доцент факультета философии, богословия и религиоведения Русской христианской гуманитарной академии, доцент Института философии Санкт-Петербургского государственного университета.
Адрес: Наб. Фонтанки, д. 15, 191011, Санкт-Петербург, Россия.
Издание:
С. 319–328.
Новая редакция подготовки текста к публикации. Текст публикации исправлен и дополнен (библиография, библиографические примечания). Публикация первой редакции: EINAI: Проблемы философии и теологии. Т. 1. № 1/2. 2012. С. 374–381.
Язык:
Русский
Тип публикации: Статья из классического научного наследия
 

Список литературы

Anderson J. G. C., Cumont F., Grégoire H., éds. (1910) Recueil des inscriptions grecques et latines du Pont et de l’Arménie. Bruxelles: H. Lamertin (Studia Pontica. Vol. III).

Arnim Н. v. (1924) Zur Entstehungsgeschichte der aristotelischen Politik. Wien, Leipzig: Hölder, Pichler, Tempsky a.-g. (Sitzungsberichte der Akademie der Wissenschaften in Wien. Philosophisch-historische Klasse. Bd. 200. Abh. 1).

Вarker E. (1931) «The life of Aristotle and the composition and structure of the Politics». Classical Review. Vol. 45. Iss. 5. P. 162–172.

Вidеz J. (1944) «A propos d’une manière nouvelle de lire Aristote». Académie Royale de Belgique. Bulletin de la Classe des Lettres et des Sciences morales et politiques. 5e série. T. XXX. P. 43–65.

Boot I. C. G., ed. (1865) M. Tulli Ciceronis Epistularum ad T. Pomponium Atticum. Libri XVI. Recensuit et adnotatione illustravit I. C. G. Boot. Vols. I–II. Vol. I. Amstelodami: Apud C. G. van der Post.

Вuhlе J. Th. (1791) «Aristotelis vita per annos digesta». Aristotelis opera omnia. Graece et Latine ex recensione J. Th. Buhle. Vols. I–V. Vol. I. Biponti: Ex Typographia Societatis. P. 80–104.

Busse Ad. (1893) «Die neuplatonische Lebensbeschreibung des Aristoteles». Hermes. Zeitschrift für klassische Philologie. Bd. 28. S. 252–276.

Carrière M. (1837) De Aristotele Platonis amico eiusque doctrinae iusto censore. Gottingae: Ex officina Henrici Caroli Seemann.

Сгоiset A., Сгоiset M. (1899) Histoire de la littérature grecque. T. IV. Période Attique. Éloquence — Histoire — Philosophie. 2e éd., revue et corrigée. Paris: Albert Fontemoing.

Düring I. (1957) Aristotle in the ancient biographical tradition. Göteborg; Stockholm: Almqvist och Wiksell (Acta Universitatis Gothoburgensis. Vol. 63. № 2; Studia Graeca et Latina Gothoburgensia. Vol. V).

Gегсkе A. (1895) «Aristoteles (18)». Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft. Neue Bearbeitung begonnen von G. Wissowa. Hrsg. von W. Kroll u. a. Bd. II. Teil 1. Stuttgart: J. B. Metzlerscher Verlag. Sp. 1012–1054.

Hanton Е. (1927–1928) «Lexique explicatif du Recueil des inscriptions grecques chrétiennes d’Asie Mineure». Byzantion. Revue Internationale des Etudes Byzantines. T. IV. P. 53–136.

Jackson H. (1920) «Aristotle’s lecture-room and lectures». Journal of Philology. Vol. 35. P. 191–200.

Jaeger W. (1923) Aristoteles. Grundlegung einer Geschichte seiner Entwicklung. Berlin: Weidmann (2-е измененное издание: 1955).

Mau A. (1894) «Anagnostes». Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft. Neue Bearbeitung begonnen von G. Wissowa. Hrsg. von W. Kroll u. a. Bd. I. Teil 2. Stuttgart: J. B. Metzlerscher Verlag. Sp. 2025.

Plezia M., ed. (1961a) Aristotelis epistularum fragmenta cum testamento. Recensuit et illustravit M. Plezia. Varsoviae: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

Plezia M. (1961b) «The human face of Aristotle». Classica et Mediaevalia. Revue Danoise de Philologie et d’Histoire. Vol. 22. P. 16–31.

Rose V., ed. (1863) Aristoteles pseudepigraphus. Lipsiae: In aedibus B. G. Teubneri.

Rose V., ed. (1886) Aristotelis qui ferebantur librorum fragmenta. Lipsiae: In aedibus B. G. Teubneri.

Siegfried W. (1933) «Zur Entstehungsgeschichte von Aristoteles’ Politik». Philologus. Zeitschrift für das klassische Altertum. Bd. 88 (N. F. Bd. 42). S. 362–391.

Таinе H. (1887) «Les jeunes gens de Platon». Таinе H. Essais de critique et d’histoire. 5e éd. Paris: Librairie Hachette & Cie. P. 155–197.

Theiler W. (1952) «Bau und Zeit der Aristotelischen Politik». Museum Helveticum. Vol. 9. Fasc. 2. S. 65–78.

Wilamowitz-Moellendorff U. v. (1920) Platon. Bd. I. Leben und Werke. 2. Aufl. Berlin: Weidmann.

Zеllег E. (1922) Die Philosophie der Griechen in ihrer geschichtlichen Entwicklung. Тeil 2. Abt. 1. Sokrates und die Sokratiker. Plato und die alte Akademie. 5. Aufl. Mit einem Anhang von E. Hoffmann: Der gegenwärtige Stand der Platonforschung. Leipzig: O. R. Reisland.

© Аристид Доватур, 2018  © Олег Ноговицин, подготовка публикации, 2018  © Александр Синицын, подготовка публикации, 2018

Закладка Постоянная ссылка.

Комментарии запрещены.